شرکت های کشت و صنعت از جمله اولین واحدهای تجاری بزرگ تولیدی کشاورزی - صنعتی بشمار می روند که در آنها با ترکیب عملیات کشاورزی، صنعتی و خدماتی کلیه مراحل تولید، نگهداری، فرآوری، بازاریابی، توزیع و فروش محصولات به مقیاس وسیع طبق سازوکار بازار در چارچوب سازمان و مدیریتی واحد تحقق می پذیرد. بزرگ بودن واحد، سازمان و مدیریت رسمی و تخصصی، سطح اطلاعات و تکنولوژی و توسعه بالا، پیوند کشاورزی و صنعت از ویژگی‌های عمده واحدهای کشت و صنعت محسوب می شوند.
توسعه واحدهای کشاورزی بزرگ با عنوان کشت و صنعت با جلب سرمایه های ایرانی و خارجی برای برنامه چهارم (1347 تا 1352)، قبل از انقلاب اسلامی مورد توجه دولت قرار گرفت و در این رابطه در سال 1347؛ " قانون تأسیس شرکتهای بهره برداری در اراضی زیر سدها " با تصدی گری وزارت نیرو به تصویب مجلسین وقت رسید و در همان زمان در منطقه دزفول " اراضی آبخور سد دز " به اجرا گذارده شد. در سال 1350 و طبق ماده 6 قانون تجدید تشکیلات و تعیین وظایف سازمانهای وزارت کشاورزی و منابع طبیعی و انحلال وزارت منابع طبیعی اجرای قانون تأسیس شرکتهای بهره‌برداری از اراضی زیر سدها به وزارت کشاورزی و منابع طبیعی محول گردید. احیاء مجدد شرکت های کشت و صنعت خصوصی در سال 95 توسط وزیر محترم جهاد کشاورزی ابلاغ گردید .
در کنار اهد افی ازجمله افزایش بهره‌وری عوامل و منابع تولید(آب، خاک و.....)،اقتصادی نمودن تولید با ایجاد قطعات در اندازه های فنی- اقتصادی مناسب،توسعه و تقویت نظامهای پایدار بهره برداری و استفاده از روشهای نوین کشاورزی.،جلوگیری از خرد شدن اراضی وزمینه سازی برای تحقق قانون سیاست های اصل(44) در بخش کشاورزی. که به عنوان اهداف عمومی توسعه کشت و صنعت ها به عنوان یکی از الگوهای نظام بهره برداری مطرح است ایجاد شرکت های کشت و صنعت بصورت خاص ، اهدافی نظیر تکمیل زنجیره تولید ، تولید محصولات کشاورزی بصورت انبوه،تشویق بخش خصوصی در امر سرمایهگذاری درزمینه تولید محصولات کشاورزی ، افزایش تولید در واحد سطح از طریق بهزراعی و کاربرد صحیح نهاده های کشاورزی ، بهرهگیری از امکانات بالقوه از آب و خاک و انرژی، بهره‌گیری مطلوب از امکانات مدیریت، سرمایه، صنایع وماشین آلات و تولید محصولات سالم و وارگانیک ، افزایش توان صادرات محصولات کشاورزی را نیز دنبال می کند.